Hayatını değiştirmek isteyen "İNSAN"

     Kendimize bahaneler uydurmaktan daha iyi bildiğimiz bir şey yoktur herhalde. Geçmişte yaşadıklarımızın, bütün yaşadıklarımızın, hayal kırıklarının altında hep biz varız. Ben ve benim kötü seçimlerim. O her önüne çıkan fırsatı ön yargılarıyla, çok bilmişlikleriyle iten, ters çeviren BEN. Oysa dünyadaki en değerli varlık insandır hiç şüphesiz, o insanlığın da en değerlisi "BEN".

    Yıllarca bunun böyle olmadığını söylediler. Eminim direk söylemediler bunu.
"Sana uygun gördüğümüz maaş dilimi ...."
"Senin yerinde olmak isteyen dışarıda kaç kişi var biliyor musun?"
"Sen o bölümde yapamazsın, git şunu oku" (favorimdir, mimarlık hayali kurarken gıda mühendisliği okudum)
"O kız fazla güzel şu tam sana göre"
"Komşunun oğlu ......." (bu da çok iyidir)
"..........." (bazen cümle bile kuramaz oraya nasıl oturduğu henüz bilinemeyen tarih öncesinden kalma yönetici)

ve daha niceleri. Peki öyle midir? Söyledikleri gibi yapamaz mıydık? O maaşı almak için dışarıdaki binlerce insandan hiç mi farkımız yok? İlkokulda ağaç çizemedin diye hayalini kurduğun mesleği yapamayacağını söylediklerinde sence çok mu haklılar? Ya da bu hayat senin hayatınsa kararları neden hep başkaları veriyor?

BUNA NEDEN İZİN VERİYORSUN?

       Bu senin filmin, senin senaryon neden başkasına başroller veriyorsun? Hayatını değiştirmeye çevrenden, işinden, şehrinden, tuttuğun takımdan değil, KENDİNDEN başla. Çünkü bu sözleri söyleten, başkalarının boyunduruğunu kabul eden sensin. Sistemler seni köleleştirmek için var. Patronlar nefes almana yetecek kadar verecekler, kendileri ise nefes alamayacakları kadar dolduracaklar o midelerini.

      "Sıradan bir insanım ben nasıl bu düzeni bozarım?" deme, BUGÜN şu anda başla. Aynaya bak onlara ne kadar yanıldıklarını ispat etmek için kendine söz ver. Değişim başlayacak. Emin ol. Yarın sen, bugünden farklı olacaksın söz veriyorum.